Tadı yok sensiz geçen ne baharın ne yazın...

Geçen aksamüstü mutfakta, yemek yaparken kendimi yine sarki soylerken yakaladim.Hangi şarkiyla basladigimi hatirlamiyorum ancak  'gülünce gozlerinin içi gülüyor' sarkisini geçemeyip, bir kaç kere söyleyince Efe yanima geldi. Biliyorum, iş yaparken şarkı mırıldanmamı seviyor, bi kulaği bende, odasinda oyun oynamayi seviyor. Hoşuna gittigini anlayinca bir kez de oğlumun gozlerine baka baka, onun guzel yüzüne soyledim. Sesimi beğendiğim bazı zamanlardan biriydi.Utandi, güldü ve tabii ki soru sormaya basladi. Dedim bak bu klasik türk müziği, şarkilar uzaktan aşklar, kavuşmamalar, özlemler üstune genellikle. Mesela şarkidaki adam kadina soylemeye cesaret edemiyo ne kadar asik oldugunu. Peki kadin da asik mi anne? Bence degil dedim, hatta haberi bile yok adamdan.Sonra açtık youtube'u Zeki Müren'den dinledik lakin sesini pek begenmedi Efe. Emel Sayin için  ooooo  guselmis ama sesi ayni gibi dedi. Sanırım en çok beni beğeniyor :)

Efe uyuyunca hizimi alamadim ve eskilere şöyle bir uzandim. Murathan Mungan'ın Klasik Türk müziği üstüne çok güzel bir denemesi var. Malesef buraya getirdiğim kitaplarım içinde bulamadım yazıyı, İstanbul'a gittiğimde diğer kitaplarıma bakıcam. Hatırladığım kadarıyla klasik türk müziğinin zevkine varabilmek, inceliğini, ruhunu hissedebilmek, söylerken tadına katılabilmek için o zamana ait, o yere ait olmaktan bahsediyordu.( Bir İsviçreli'nin Zeki Müren'den ' benzemez kimse sana ...' şarkısını dinleyip ne hissetmesini bekleyebilirsiniz?) Buna da üzülmüyordu, herşeyi şimdiki zamana taşımayı, yeni nesilden aynı heyecanı beklemeyi de gereksiz buluyordu. Haklı bence. Klasik Türk Müziği devam eden bir müzik değil, bir dönemin müziği. Eski plaklardaki ses saz bile kendi özel atmosferine ait. Aynı şarkıyı söyleyen yeni sesler veremiyor o duyguyu. Bir tek Şevval Sam sesi ve birlikte söylediği sazlarla eski havayı hatırlatıyor.

Ben çok ucundan da olsa bahsettiğim tadı yakalayabildiğim için şanslı hissediyorum.. Bunu sanırım  hocası Behçet Necatigil olan edebiyat öğretmeni babamın eskiden beri  radyoda sevdiği bir sesin söylediği şarkıya eşlik etmesine borçluyum. Babam, radyoda anons yapan kişiyi bilir, sesi tanır, adını söyler, şarkının güftesi, bestesi kime ait bilir. İyi diyebileceğim repertuarımı aşan şarkılara eşlik ederken hangi güzel hatıralar gelir aklına acaba?
Biraz annemin incecik sesiyle söylediği ve beni gerçek zamana çağırdığı 'bu zamanda aşk mı kaldı' gibi şarkılara borçluyum. Ailemizin kanunisi, çocukların en sevdiği müzik öğretmeni sevgili İnci'm der ki asıl sen müzikle uğraşmalıydın, ben resimle.Ablam konservatura giderken ben de az takılmadım ona kantinlerde düm tek düm teka... Şimdi bana hiçbişey için geç değil gibi yorumlar yazmayın ama. Zira belki o zaman bu kadar çok sevmezdim yakındaki sevgiliyi...

Uzaktaki sevgiliden, bestesi Muzaffer İlkar'a, güftesi Güzide Taranoğlu'na ait hicaz makamında çok içli bir şarkı Mediha Demirkıran'ın sesiyle,

Bazı şarkılar söyleyeniyle güzel. Bu şarkı da Emel Sayın'ın sesine çok yakışıyor bence, klibe takılmayın fazla, sözlerin güzelliğine bakın: Sanma ki güzelliğin o ipek saçlarına dökülen akla biter...

Ne kadar çok güzel şarkı var hangi birini yazayım, dinleteyim. Dayanamadım Zeki Müren'siz bitirmeye:

Belki Efe de bir gün aşık olunca benim mırıldandıklarımdan, ara sıra dinlediklerimden  bir kuple hatırlar ve söyler kim bilir :)